Kolejna unieważniona umowa kredytu w CHF. Tym razem wygrywamy z Santander Consumer Bankiem. Sąd Okręgowy w Poznaniu, wyrokiem z dnia 27 listopada 2023 roku ustalił, że umowa kredytu hipotecznego nominowanego do CHF zawarta z Santander Consumer Bankiem S.A. jest nieważna oraz zasądził od banku na rzecz naszej klientki kwotę 459.578,57 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia udzielenia przez bank odmownej odpowiedzi na przedsądowe wezwanie do zapłaty – czyli zgodnie z żądaniem pozwu.

Wyrok nie jest prawomocny. Bankowi przysługuje apelacja do Sądu Apelacyjnego w Poznaniu.

Bank bronił klauzul abuzywnych, m.in. poprzez twierdzenie o możliwości uznania za nieuczciwe jedynie poszczególnych elementów niedozwolonego postanowienia umownego, czyli tzw. „częściowego” usunięcia nieuczciwego warunku.

W tej kwestii jednak stanowisko w orzecznictwie jest jasne. Warto chociażby przytoczyć postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2023 roku, sygn. I CSK 4339/22,, w którym Sąd Najwyższy wyraźnie podkreślił, że:

• „Wskazane kwestie zostały już rozstrzygnięte w orzecznictwie TSUE i Sądu Najwyższego. W wyroku z 29 kwietnia 2021 r., C-19/20, TSUE podkreślił że art. 6 i 7 dyrektywy 93/13 stoją na przeszkodzie temu, by sąd odsyłający usunął jedynie nieuczciwy element warunku umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, jeżeli takie usunięcie sprowadzałoby się do zmiany treści tego warunku poprzez zmianę jego istoty. Pogląd ten TSUE powtórzył w wyroku wydanym w połączonych sprawach C-80/21 – C-82/21, wskazując że artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie orzecznictwu krajowemu, zgodnie z którym sąd krajowy może stwierdzić nieuczciwy charakter nie całości warunku umowy zawartej między konsumentem a przedsiębiorcą, lecz jedynie elementów tego warunku, które nadają mu nieuczciwy charakter, w związku z czym warunek ten pozostaje, po usunięciu takich elementów, częściowo skuteczny, jeżeli takie usunięcie sprowadzałoby się do zmiany treści tego warunku, który ma wpływ na jego istotę, czego zweryfikowanie należy do sądu odsyłającego. W obu tych judykatach TSUE jednoznacznie opowiedział się przeciwko możliwości zastąpienia usuniętego niedozwolonego postanowienia umownego treścią przepisu dyspozytywnego.”

Zapraszamy do kontaktu z Kancelarią Adwokacką.