W ostatnich tygodniach uzyskaliśmy dla naszych Klientów 5 kolejnych postanowień o zabezpieczeniu roszczeń w toku procesów o unieważnienie umowy kredytu frankowego. Aktualnie Sądy zdecydowanie częściej udzielają zabezpieczenia roszczeń frankowiczów. Istotą udzielonych przez sądy zabezpieczeń jest wstrzymanie obowiązku płatności dalszych rat kredytu aż do prawomocnego zakończenia danego postępowania.

Mowa o następujących orzeczeniach:

• Postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 23.10.2023 r., sprawa o sygn. akt: XII C 3078/21,
• Postanowienie Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 19.10.2023 r., sprawa o sygn. akt: I C 1718/23,
• Postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 10.10.2023 r., sprawa o sygn. akt: XII C 3009/23,
• Postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 4.08.2023 r., sprawa o sygn. akt: XIII C 435/23/2,
• Postanowienie Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 21.07.2023 r., sprawa o sygn. akt: XVIII C 1699/23.

Warto wskazać, że sądy odstępowały od sporządzania uzasadnień, albowiem w całości podzielały argumentację prawną naszej Kancelarii.

Istotne dla skuteczności wniosku o udzielenie zabezpieczenia są argumenty wskazane w Wyroku TSUE z dnia 15 czerwca 2023 roku, wydanym w sprawie dot. Getin Noble Bank, o sygn. C-287/22 (https://curia.europa.eu), rozstrzygającym kwestię zastosowania środków tymczasowych mających na celu w szczególności zawieszenie wykonania umowy kredytu hipotecznego zawartej z konsumentami przez przedsiębiorcę do czasu wydania ostatecznego orzeczenia w przedmiocie unieważnienia tej umowy ze względu na nieuczciwy charakter jednego z zawartych w niej warunków, w którym to wyroku Trybunał orzekł, że:

• „Trybunał miał już okazję wyjaśnić, że potrzeba zarządzenia takiego środka może ujawnić się między innymi wówczas, gdy istnieje ryzyko, że przez cały czas trwania postępowania sądowego, który może okazać się znacząco długi, konsument będzie płacić raty w kwocie wyższej niż ta, która byłaby faktycznie należna, gdyby zakwestionowany warunek został usunięty (zob. podobnie postanowienie z dnia 26 października 2016 r., Fernández Oliva i in., od C‑568/14 do C‑570/14, EU:C:2016:828, pkt 34–36).”
• „Ponadto, jak wskazano w pkt 42 niniejszego wyroku, zastosowanie takiego środka tymczasowego wydaje się tym bardziej konieczne, gdy konsument ten wypłacił danemu bankowi kwotę wyższą od kwoty pożyczonej jeszcze przed wszczęciem postępowania.”
• „Z powyższego wynika, że orzecznictwo krajowe, zgodnie z którym odmawia się zarządzenia środków tymczasowych mających na celu zawieszenie spłaty miesięcznych rat należnych z tytułu umowy kredytu, podczas gdy środki te są niezbędne do zagwarantowania ochrony przyznanej konsumentom przez dyrektywę 93/13, nie wydaje się, zważywszy na jego miejsce we wszystkich przepisach proceduralnych przewidzianych w prawie polskim, zgodne z zasadą skuteczności, a zatem nie jest zgodne z art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13.”
• „W tej sytuacji należy w pierwszej kolejności przypomnieć, że sądy krajowe powinny uczynić wszystko, co leży w zakresie ich kompetencji, uwzględniając wszystkie przepisy prawa krajowego i stosując uznane w porządku krajowym metody wykładni, by zapewnić pełną skuteczność tej dyrektywy i dokonać rozstrzygnięcia zgodnego z realizowanymi przez nią celami (wyrok z dnia 6 listopada 2018 r., Max‑Planck‑Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften, C‑684/16, EU:C:2018:874, pkt 59 i przytoczone tam orzecznictwo).”
• „Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że: stoją one na przeszkodzie orzecznictwu krajowemu, zgodnie z którym sąd krajowy może oddalić złożony przez konsumenta wniosek o zastosowanie środków tymczasowych mających na celu zawieszenie, w oczekiwaniu na ostateczne rozstrzygnięcie w przedmiocie unieważnienia zawartej przez tego konsumenta umowy kredytu ze względu na to, że owa umowa kredytu zawiera nieuczciwe warunki, spłaty rat miesięcznych należnych na podstawie wspomnianej umowy kredytu, w sytuacji gdy zastosowanie takich środków tymczasowych jest konieczne dla zapewnienia pełnej skuteczności tego orzeczenia.”

Warto zatem postarać się w toku procesu o wstrzymanie płatności dalszych rat kredytu frankowego.