ZASADA: Przepisy o powołaniu spadkobiercy, o zdolności do dziedziczenia i o niegodności stosuje się odpowiednio do zapisów.

 

Odpowiednie stosowanie przepisów o powołaniu spadkobiercy

Spadkodawca może w testamencie poczynić jeden lub więcej zapisów zwykłych.
Może również ustanowić jeden zapis zwykły na rzecz dwóch lub więcej zapisobierców i wtedy, w braku określenia tego inaczej przez spadkodawcę, przyjąć należy, że są oni uprawnieni do świadczenia z tytułu takiego zapisu w częściach równych.

Art. 961 kc dotyczy rozstrzygania wątpliwości co do tego, czy spadkodawca powołał spadkobiercę, czy zapisobiercę zwykłego, to przepis ten ma tu także oczywiście zastosowanie, i to bez zmian.

Można także powołać zapisobiercę podstawionego na wypadek, gdyby pierwotnie powołany zapisobierca zwykły nie chciał lub nie mógł być zapisobiercą (art. 963 kc).

Zastosowanie znajdzie również instytucja przyrostu, polegająca na tym iż w przypadku gdy spadkodawca do jednego przedmiotu zapisu powołał dwóch lub więcej zapisobierców zwykłych, a tylko jeden lub niektórzy z nich nie chcą lub nie mogą być zapisobiercami – wówczas ich udział w prawie będącym przedmiotem tego zapisu zwykłego przypadnie pozostałym z tych zapisobierców (a więc tym, którzy chcą i mogą być zapisobiercami), w stosunku do przypadających im udziałów w tym zapisie, chyba że spadkodawca w testamencie postanowił inaczej (art. 965 kc).

Odpowiednie stosowanie przepisów o zdolności do dziedziczenia

W tym zakresie zastosowanie znajduje art. 927 kc. Przepis ten przewiduje następujące zasady:

• nie może być spadkobiercą osoba fizyczna, która nie żyje w chwili otwarcia spadku, ani osoba prawna, która w tym czasie nie istnieje;
• dziecko w chwili otwarcia spadku już poczęte może być spadkobiercą, jeżeli urodzi się żywe;
• fundacja ustanowiona w testamencie przez spadkodawcę może być spadkobiercą, jeżeli zostanie wpisana do rejestru w ciągu dwóch lat od ogłoszenia testamentu

Odpowiednie stosowanie przepisów o niegodności

W tym zakresie zastosowanie znajdą przepisy artykułów 928 – 930 kc, w których uregulowano następujące kwestie:

• przesłanki uznania za niegodnego
• legitymacja czynna do stwierdzenia niegodności (kto może żądać uznania za niegodnego)
• przebaczenie przez spadkodawcęTematyka ta opisana została w odrębnym artykule, znajdującym się TUTAJ.